Mijn (moeder)honden

Mijn stammoederhond en eerste eigen Lagotto is Vita Byou v.'t. Wie Dach-ie. Zij is een witte, vrolijke, ranke huishond van 44cm hoog, en de "Alfa" van de honden in de kring van vrienden en familie.

Vita heeft nu drie mooie nestjes gehad, met in totaal 22 puppy's. Ze is na het derde nestje in het voorjaar van 2009 gesteriliseerd. Voor mij is de gezondheid en de kwaliteit van Vita's leven het allerbelangrijkste. Ik vond drie van die grote mooie nesten genoeg geweest voor haar: het moet leuk blijven. Vita was graag moeder en heeft met strikte hand en een hoop liefde, leuke hondjes groot gebracht. Nu mag ze genieten van de rust en de rest van haar jaren hormoon-vrij leven. De hormonen gingen haar steeds meer domineren: ze vond het niet alleen nodig om al haar mooie puppy-kinders te bemoederen, maar in toenemende mate ook haar kleurrijke piepspeeltjes. Bij het tweede nest, duurde het haar te lang voor dat de baby's er waren. Dus had ze soepkip geadopteerd. Die mocht de werpkist niet verlaten. Waren wij vergeten het speeltje terug te leggen na verschoning dan bleef ze zoeken tot het bij het voeden weer bij haar lag. Eerlijk waar! Bij het derde nest moesten al haar piepspeeltjes er bij blijven. Acht puppy's, dat vond ze niet genoeg! Het vierde nest heb ik niet afgewacht.

Uit Vita's eerste nest komt Donna Casa La Vita. In het nest heette ze Kontje, omdat ze naast haar effen bruine hoofd, alleen een bruine vlek op haar kontje had. Zij is mijn oppashond voor één à drie dagen per week. Ik pas op haar en als tegenprestatie mocht ik met haar fokken. Donna is een bruinschimmel van 42,5 cm groot. Zoals de meeste Lagotto's, is ook zij in de loop van de tijd van kleur veranderd en is het bruin niet heel bruin meer en het wit niet duidelijk wit. Ze is een speelse mooie, lieve gezonde Lagotto, die dol is op alles wat leeft. Donna is een lieve bezorgde moeder geweest. Soms iets te veel. Waar Vita met 4 weken al begon met opvoeden en het grut in het gereel te houden, wilde Donna met ze spelen en ze eigenlijk nog graag veilig in de werpkist houden.
Donna is in het najaar van 2011 gesteriliseerd. Ze heeft ons drie mooie gezonde neste gegeven. Hier hebben we intens van genoten. Ook in dit geval vonden wij het hierna genoeg geweest.

Fresca Donna Casa la Vita is van de derde generatie: één van de dochters uit Donna's 3e nestje. Ze is inmiddels al weer drie jaar jong: een lief, vrolijk, frank en vrij hondje. Veel dingen leert ze gemakkelijk (zo heeft ze eigenlijk nog nooit aan de riem getrokken). Maar er zijn ook regels, die ze gewoon steeds weer opnieuw probeert te leren: het blijft voor haar een verrassing, dat ze zich er toch echt, net als de andere honden, aan moet houden... Maar ze doet het zó, dat we er altijd weer om moeten lachen. Dat helpt niet echt natuurlijk, maar het is wel een voordeel, toch? Ze is niet groot met haar 41 cm, nog net aan de maat. Haar kleur is creme (oranje-schimmel). Fresca heeft nu gebroken witte krullen met hier en daar een oranje accentje. Soms is het allemaal wat lichter, soms wat donkerder, zoals bij alle Lagotti.

Omdat ze haar prille jeugd hier heeft beleefd tussen een opgroeiend nestje Siamezen denkt ze eigenlijk nog steeds, dat ze ook een poes is. Als het kan springt ze via een stoel op de tafel, zeker als haar neus haar vertelt dat daar iets interessants te vinden zou kunnen zijn! Ook bij de twee latere nestjes heeft ze naar beste kunnen geassisteerd bij de opvoeding. Binnenkort hopen we te ervaren hoe ze al haar ervaring in de praktijk brengt bij haar eigen eerste nestje!